هایگرومای کیستیک (Cystic hygroma) یک ناهنجاری خوش‌خیم لنفاوی است که به‌صورت ماکروکیستیک (macrocystic) توصیف می‌شود و شامل تجمعاتی از کیست‌های بزرگ لنفاوی است که توسط اندوتلیوم (endothelium) پوشیده شده‌اند. این ناهنجاری می‌تواند در هر نقطه‌ای از بدن رخ دهد، اما به‌طور معمول در ناحیه گردن (75%) یا زیر بغل (axillae) (20%) دیده می‌شود. نواحی کمتر شایع (5%) شامل مدیاستینوم (mediastinum)، پشت‌صفاق (retroperitoneum)، احشاء شکمی، کشاله ران (groin)، استخوان‌ها و کیسه بیضه (scrotum) می‌باشد. این بیماری تفاوت جنسیتی ندارد.

شیوع این ناهنجاری 1 در 6000 تولد است. اکثر ضایعات (65%) در هنگام تولد حضور دارند؛ در غیر این صورت، ضایعات تا سن دو سالگی ظاهر می‌شوند.

ضایعات در نوزادان سالم به‌وجود می‌آیند، اما ارتباطی با سندرم‌های ترنر (Turner)، داون (Down)، ادواردز (Edwards) و نونان (Noonan) دارند. جدای از ناهنجاری‌های کروموزومی مرتبط، انسداد راه هوایی مهم‌ترین عارضه است.

مواردی از هایگرومای کیستیک در بزرگسالان به ندرت در ادبیات پزشکی گزارش شده‌اند و برخی موارد به نظر می‌رسد با مواجهه‌های تروماتیک مرتبط باشند.

عوارض شامل عفونت‌هایی است که اغلب به‌دنبال تروما یا عفونت‌های دستگاه تنفسی فوقانی رخ می‌دهند. هایگرومای کیستیک عفونی ممکن است با درد، تب و/یا اریتم (erythema) ظاهر شود. عفونت می‌تواند باعث بزرگ شدن سریع توده شود که ممکن است به انسداد راه هوایی منجر شود. یک عارضه دیگر هایگرومای کیستیک خونریزی است که باید در مورد ضایعه‌ای که در حال بزرگ شدن و دردناک است در کودکی با شواهدی از کاهش حاد خون در نظر گرفته شود.